โครเมียมยีสต์ที่ สหภาพยุโรปรับรอง สำหรับการควบคุมน้ำตาลในเลือด

ไบโอ-โครเมียม ใน1เม็ดประกอบด้วยโครเมียม จำนวน100 ไมโครกรัม โครเมียมที่ใช้ในไบโอ-โครเมียม เป็นแบบพันธะออร์แกนิค ซึ่งมีส่วนประกอบของกรดอะมิโนตามธรรมชาติโดยการสร้างของยีสต์(โครเมียมยีสต์) จึงถูกดูดซึมเข้าสู่งร่างกายได้เป็นอย่างดี  สามารถดูดซึมได้มากกว่าโครเมียมรูปแบบอื่นๆที่ได้รับการรับรอง ถึง 10 เท่า

ไบโอ-โครเมียมผลิตจากธรรมชาติในรูปแบบออร์แกนิค ที่เรียกว่า ChromoPrecise® ซึ่งเป็นโครเมียมยีสต์ที่ได้รับการพัฒนาเป็นพิเศษเพื่อให้มีประสิทธิผลในการดูดซึมอย่างสูงสุด  ไบโอ-โครเมียมถูกผลิตขึ้นตามมาตรฐาน GMP (Good Manufacturing Practice) และมาตรฐานการผลิตยาระดับสูงสุดเพื่อสร้างความมั่นใจในความเป็นเลิศทั้งด้านคุณภาพ และความปลอดภัยที่มีเอกสารยืนยันอย่างมากมาย
 

ไบโอ-โครเมียม และยีสต์

ผลิตภัณฑ์ ChromoPrecise ไม่มีเซลล์ยีสต์ที่มีชีวิต แต่ใช้ส่วนผสมของ ผงแห้งจากยีสต์ที่อุดมด้วยโปรตีน และแร่ธาตุโครเมียม  จึงไม่แนะนำให้ใช้ ChromoPrecise ในกลุ่มคนที่มีอาการแพ้ยีสต์

เป็นเวลาหลายปีที่ เชื่อกันว่า โครเมียมเป็นส่วนหนึ่งของสารที่เรียกว่า GTF (สารประกอบที่ช่วยในการทำงานของอินซูลินในการควบคุมน้ำตาลในเลือด Glucose Tolerance Factor) และเชื่อกันว่าสารGTF มีโครเมียมเป็นส่วนประกอบและยังมี วิตามินบี, ไนอะซิน และกรดอะมิโน อย่างไกลซีน, ซีสเตอีน และกรดกลูตามิก ทฤษฎีของ GTF ได้รับการสนับสนุนเพียงบางส่วน และการมีอยู่จริงของโมเลกุล GTF ที่แน่ชัดในร่างกายยังไม่เคยได้รับการพิสูจน์

อย่างไรก็ตามมีงานวิจัยเมื่อไม่นานมานี้ แสดงให้เห็นว่ามีโมเลกุลซึ่งมีโครเมียมเป็นส่วนประกอบอยู่ด้วย เรียกว่า โครโมดูลิน ซึ่งมีความแตกต่างจาก GTF แต่คงคุณสมบัติในแบบเดียวกัน ดังนั้นเมื่อเรากล่าวถึง โครโมดูลินแทนGTF ให้เป็นที่เข้าใจว่าเป็นสารให้ประโยชน์แบบเดียวกัน

คลังสะสมโครเมียมของร่างกาย จะมีธาตุโครเมียมอยู่ที่ประมาณ 4-6 มก. เมื่ออายุเพิ่มขึ้น ความเข้มข้นของโครเมียมในเนื้อเยื่อต่างๆอาจมีการลดลงอย่างมาก การรับประทานอาหาร ของว่างที่มีรสหวาน อาจบรรเทาความรู้สึกขาดน้ำตาลได้ชั่วคราว เนื่องจากเป็นการ "เพิ่มน้ำตาลเข้าร่างกายโดยฉับพลัน" (quick "sugar fix") จึงช่วยเพิ่มพลังงานได้ทันที แต่ผลที่ได้ไม่ยั่งยืนเป็นการช่วยเพียงช่วงสั้นๆ และจะกลับมาสู่ความต้องการอาหารรสหวานเหมือนเดิม ในระยะยาวแล้วภาวะการโหยหาอาหารรสหวานหรือน้ำตาลอาจมีผลลบต่อน้ำหนักตัว แต่ผลิตภัณฑ์เช่น โครเมียม ของฟาร์มานอร์ด สามารถช่วยให้ร่างกายคุณรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้ปกติและป้องกันไม่ให้เกิดสถานการณ์ ดังที่กล่าวถึง

โครเมียมเป็น แร่ธาตุสำคัญที่จำเป็น ซึ่งมีส่วนช่วยในกระบวนการเผาผลาญตามปกติของคาร์โบไฮเดรต ไขมัน และโปรตีน นอกจากนี้โครเมียมยังสนับสนุนกระบวนการทางชีวภาพในส่วนของ การรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้ปกติ

โดยปกติโครเมียมแบบอนินทรีย์ (Inorganically bound chromium) (ซึ่งได้จากการสังเคราะห์) จะมีประสิทธิภาพการถูกดูดซึมที่น้อย ดังนั้นผลของการรับประทานแร่ธาตุโครเมียม จึงขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพในการดูดซึมของโครเมียมเข้าสู่ร่างกาย

โครเมียมมีหลายรูปแบบ

โดยปกติเมื่อนึกถึงโครเมียม เรามักจะนึกถึง โลหะโครเมียมที่ชุบเครื่องสุขภัณฑ์ หรืออุปกรณ์ของรถมอเตอร์ไซค์ โครเมียมในรูปแบบที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์เหล่านี้ (โครเมียมสำหรับอุตสาหกรรม) ไม่ใช่โครเมียมแบบเดียวกับที่พบ และทำงานในกระบวนการทางชีวภาพตามธรรมชาติในร่างกาย โดยร่างกายจำเป็นต้องใช้โครเมียมรูปแบบที่เรียกว่า ไตรวาเลนท์ (trivalent form) รูปแบบไตรวาเลนท์ หมายความถึงรูปแบบที่สามารถสร้างพันธะทางเคมีกับอะตอมอื่นได้สามพันธะ (โครเมี่ยมสำหรับอุตสาหกรรม เป็นรูปแบบ เฮกซะวาเลนท์ (hexavalent)-ซึ่งมีการสร้างพันธะกับอะตอมทางเคมีอื่นได้หกพันธะ)

กรดแลคติกจับกับโครเมียม

โครเมียมแบบไตรวาเลนท์ ยังสามารถจับกับกรดแลคติก(lactic acid) หรือ แลคเทต lactateได้ ดังนั้นร่างกายจะสูญเสียโครเมียมใน สถานการณ์ที่ร่างกายผลิตกรดแลคติกเป็นจำนวนมาก ตัวอย่างเช่นภาวะที่ร่างกายทำงานอย่างหนัก ใช้พลังงานมากๆ หรือในกรณีที่การผลิตพลังงานในระดับเซลล์ไม่เพียงพอ

จากการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าโดยเฉลี่ยอาหารที่ชาว สแกนดิเนเวีย อังกฤษ และอเมริกันรับประทานกัน ได้สารโครเมียมจากอาหารประมาณ 30-40 ไมโครกรัม ต่อวัน องค์กรEFSA (the European Food Safety Authority องค์กรควบคุมความปลอดภัยของอาหารแห่งยุโรป) แนะนำให้รับประทานโครเมียม 40 ไมโครกรัมต่อวัน ในขณะที่ WHO (องค์การอนามัยโลก) พิจารณาว่าสารโครเมียม ที่ร่างกายควรได้รับสูงสุด ไม่ควรเกิน 250 ไมโครกรัม

อาหารชนิดใดมีโครเมียม?

แหล่งโครเมียมธรรมชาติจากอาหารพบได้ในอาหารดังต่อไปนี้:

• หอย และสัตว์น้ำประเภทที่มีเปลือก
• ถั่วเปลือกแข็ง
• ลูกเกด
• เนื้อสัตว์
• เมล็ดถั่วต่างๆ
• พริกไทยดำ

น้ำตาลในเลือดเป็นคำที่ใช้กันทั่วไปสำหรับระดับของน้ำตาลกลูโคสในเลือด ซึ่งเป็นแหล่งที่มาของการใช้พลังงานของร่างกาย ปริมาณน้ำตาลในเลือดจะเพิ่มขึ้นหลังมื้ออาหาร และในเวลาต่อมาจะลดลงเมื่อมีการดูดซึมกลูโคสเข้าสู่เซลล์ โดยปกติแล้วระดับของน้ำตาลกลูโคสในเลือดจะต่ำที่สุดในตอนเช้า และสูงสุดในเวลาไม่นานหลังจากที่ได้รับประทานอาหาร

อินซูลิน (insulin) เป็นฮอร์โมนที่ มีบทบาทสำคัญในการเผาผลาญ (metabolizing) น้ำตาล เพราะอินซูลินเป็นตัวช่วยนำน้ำตาลเข้าสู่เซลล์ ส่วนโครเมียมมีหน้าที่ช่วยเสริมเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของอินซูลินจากด้านในของเซลล์ ในขณะที่อินซูลินทำงานจากด้านนอก โดยโครเมียมจะช่วยทำให้อินซูลินจับคู่กับตัวรับอินซูลิน (insulin receptor)ที่เยื่อหุ้มเซลล์ เพื่อดึงเอาน้ำตาลเข้าไปเผาผลาญในเซลล์

ค่าปกติของน้ำตาลในเลือด

หากคุณยังไม่ได้รับประทานอาหารในช่วง 6 ชั่วโมงก่อนการตรวจ ระดับน้ำตาลกลูโคสในเลือดควรอยู่ระหว่าง 4-7 มิลลิโมล/ลิตร.

น้ำตาลกลูโคสในเลือดหลังมื้ออาหารประมาณ 1½ ชั่วโมง ควรอยู่ในระดับที่ต่ำกว่า 10 มิลลิโมล/ลิตร.